Oğuz Ertürk | Stadyum Işıklarında Otobiyografi

Oğuz Ertürk | Stadyum Işıklarında Otobiyografi

Körfezim bak işte kimse kalmadı geride
Biliyorum böyle değildi bu beste
Bir istatik şablonuna adımı yazmışlar
Bir cetveli hissederken yüzümde
Eğitim öğretim sıra dayağına dönüşmüşken
Okul, bahçesinde top koşulan bir alandı sadece
Onurluyuz gururluyuz ama kâr etmiyor piyasaya
Şiire dokununca rehberlik servisine yönelttiler bedenimi
Dayak cennetten çıkmaydı yaz aylarında
Ama sen cennetten kovulmadın mı hoca
Daha ne olsun yaşayarak taşarak öğrendik
Al bu göğüs kafesim istediğin köşede kır
Nasıl olsa bu semtin her taşı beni tanır
Servis durakları vardiya saatleri ne vakit toplanır halk
Bak bu davetiye bak bu okunan sela
Hüsran değil tanışma
Yanıldık her gün aynı hizadan vurulunca
Kapılar yüzümüzü bilmez
Karakollar sirenler protestolar
Ben bu hengamede bir çift göze vuruldum
Damarlarımda nevruz ateşi
Kordidor koktu gömleğim
Bekleme salonunda dualar
Uykusuz heceler
Ve yaşım yeniden bir
Bakışlarımın şarkısı bundan
Değişen küçülen seslerim oldu
Tüm boşlukları doldurdular
Kalplerinin üstü açık kaldı

*körfezim bak işte beni deli bildiler