Muhammet Erdevir | Nehirlerim Uzağa

Muhammet Erdevir | Nehirlerim Uzağa

– I –

Bir hikâyem var ta çocukluktan
Eski bir hikâye bölük pörçük zamanlardan
Uçuk yeşil, derin mavi bir düş hatırlıyorum
Savrun’da gemiler yüzdürüyor ve boğuluyordum dipsiz büvette
Çekip kumlarına çalıyordu beni köpüklü sular

Sadece sırrını öğrenmek istemiştim oysa
O telaşlı su koşarken söğütler ve bükler arasından Ceyhan’a
Söğütlere ne fısıldadığını sormuştum çocuk aklımla

Sırrını yuttu beni derinde tutarak
Damarımdaki kan mendereslerde kıvrılırken
Ben çoktan körfezde, sazlıklarında Karataş’ın
Balık ağlarında vurmuştum zambaklı bir kumula

– II –

Sonra Murat’ı gördüm, sular içinde bir suydu
Derin vadilerde Varto’yu aşarken kızgın, çamurlu
Sözcükler ve hayaller bıraktı köy masallarına dair
Dağlar Murat’a dik, Murat uçurumlardan keskin, köşeli
Köprünün on iki gözünü görünce sakinleşir nedense
Yetiştim kıyısına Muş’a varmadan
Yolları usanmakla ve dağları dört koldan sarmakla
Övünür gibiydi bulanık, yorgun, hiddetli Murat

– III –

Birecik’te geçtim Fırat’ı; hani türkülü, ağıtlı, uzun havalı
Bin/göl’ün ve bin dağın yükünü sırtlanan uzun kollu
ve kürek kemikleri ışıltılı, geniş omuzlu Fırat’ı
Barajlarda soluklana soluklana okyanusa yürüyen o kadim ırmak
Gündoğumunda derin, çokluk soğuk ve bazen sarhoş
Dibinde nice ölümsüz sevda, binlerce gelinin ahı
Kılıçlar ve savaşlar dört bir yanında
Ben olan, sen olan, şu bizim Fırat
Anadolu’nun yabanıl çocuğu, bin ırmağın sonuncusu

– IV –

Çok sular gördüm, kiminden içtim, kaçtım kiminden
Çok şey dinledim sulara ve nehirlere dair
Ama nasıl şiir dizilir suya bilmedim, öğrenemedim
Su bazı tuzak, bazı düşman, bereket genelde
Hem fiil hem fail dünyanın suskun akışında
Cinayet ortağı katiller için
Sırrı berk ve sırdaş kaçaklara

– V –

Sular yutarken dünyanın pasını ve kirini insanlığın
Köpüklenen rüyasına, iç içe geçmiş varoluşuna
Tümden sağır duyularım; duymuyor, görmüyor, anlamıyorum
Girdaplar dışa dönüyor, terkisinde savruluyorum
Su sürüklüyor bizi bizden uzağa
Hep daha uzağa
Hep daha uzağa