Sacettin İnce | Bir Zamanlar

Sacettin İnce | Bir Zamanlar

o zamanlar
gözlerine baktığımda
içime masmavi sular doluyordu
dalgalanıyordum zerya misali

o zamanlar
“aşk kızamığı” oluyordu sözlerin
yanaklarımda
gün batımı kızıllığı sarıyordu dört yanımı
kendi gölgeme saklanıyordum

o zamanlar
kelimeler, kara toprağı işleyen
kara saban misali
yırtıyordu boğazımı
konuşmaktan çok sızlanıyordum

o zamanlar
Adana Yeni İstasyon’dan
Kars’a bilet kestirmek kadar güzeldi
adresine yürümek
gölgede kırk derece sıcak
gam değildi de
her an yön değiştirmek
zorunda kalmak
uzatıyordu sana gelen yolu ve
çoğunlukla da sen gitmiş oluyordun

o zamanlar
ne kadar güzeldin
ağlamak gelirdi içimden
seni seyrederken
bin defa aklımdan geçerdi
elini tutmak
her seferinde elim yanardı

o zamanlar
nereden bilebilirdim
beni sevmeye hiç zamanın olmayacağını
uzun çok uzun bir ara
o zamandan bu zamana
kimselere sormadım seni
az bir zaman önceydi
adın geçti bir sohbette
kızamık rengi kızardım yine
masada rakı vardıkadehimde sade su
bir an sen oldu şişe
uzanıp aldım
seni koklar gibi kokladım
seni öper gibi yudumladım
seni sarar gibi
döşüme sardım
sessizce içime ağladım
beni sevdiğini hiç bilemedim
oysa ben seni sevmekten
hiç yorulmadım

son günlerde
memleket toprağını çekiyor canım
ya da toprak çekiyor beni
bilemiyorum
sık düşünür oldum seni
hissedersen hayra yor
burkulmasın yüreğin
acılanma ne olur
mutlaka bir vuslat vardır
yitik zamanın içinde
ikimiz için