Hakan Uslu | Nazır Kerkenez Kenefte Gül Açıyor

Hakan Uslu | Nazır Kerkenez Kenefte Gül Açıyor

mahkûmluk hep nasıl layık olmuştur budalalıklara
kalibresiz salvolara, yırtık arlara
çalımlı, rüküş budalalıkları tüm mahkûmların
ne de layıktır doğrusu şimdi
duvar aralarına, kuytularına kuş uçmaz yaban hanların
türlüce zinharların
çırpışarak kanatlanmak da bilkuvve layıktır elbet
ancak nedir mukadder olan ne değildir
hiç bilemeyecesine bilmezler
dedim budaladır her bir teki
nasıl olsun da peydah olsun bu liyakat
olmaz

“dillerine sır kilidini almaları, tinlerine umut kilidini
boncuktan mahkûmların bunları tutturmaları
yitmemiş tüm imtinalara karşın kanatlanıp
yetirmeye kudret bulmaları irfanlarını
irtifalarla hemdem olmaları
velev ki kanatlarını aklamaları”
bulamazlar böyle ipek yollarını böyle çıkış yollarını
kendi yar görmez zindanlarında
“rüya mı o da ne”
onlara göre külçe gerektir böyle şeylere
bir ipekli düşe
“uyum mu o da nesiymiş
aa zarafet mi”
herkes zaten uyduları değil mi onlarca

kan dökmeyi bilirler, homurtu ve somurtuları
ah ki aklanmış bir dileğin tabiatını bilmezler
hoyrat karanlıktır çehrelerinin aksi
renk bilmezler nota bilmezler
bitlenmiş dokuları aman vermez çamurluktur
zorbalıklarıdır halbuki kendi paçavra gardiyanları bilmezler
sanki bu yüzdendir her demlerinde
kendilerince kainatı haraca bağlamış oluşları
anmazlar, hakkını veremezler nemli bir gözün
bir damla dahi olsa yoktur yüreklerinde sevişmek
ağızlarında cam kırıkları kişnerler de
hiç bilmezler kime tüküreceklerini
dedim budaladır her bir teki
tomarlar hazmedilmek içindir güdük zat ı alilerine göre
boyun eğmekse boyun eğdirmek için
dans? yalnız ayılar için
hayat mı? ancak tepişmek

uyu uyu minik kuş
uyu
ah canım kerkenez
uyu
ama hep kendini evinde hisset olur mu