Mehmet Yıldız "Mevsimler ve İnsanlar" adlı şiiriyle Edebiyat Daima'da.
Mehmet Yıldız | Mevsimler ve İnsanlar
Sen mevsimleri tut
Ben dağların ardına bakarım
Raksına dal bulutların ve her şeyi unut
Ben hüznün saçlarına gülüşünü takarım
Nasılsa mevsimlere benzer insanlar
Sabahtan akşama başka havadalar
Bazen gülümsüyor güneş
İçimizde bin bir nağmesi tabiatın
Sen içinden bahar redifli şarkılar büyüt
Ben yaslı türkülere akarım
Sesini duyarsın dörtnala gelir bahar
Gün çocuklar gülsün diye yeniden doğar
Sen içinden çocuklar için güller tut
Ben ağlamaklı bulutlar ardından bakarım
Hayret etmeli insan belki
Güneşe, ateşe ve buluta
Her gün yeniden kurulan dünya
Bir gün siler pasını, yaşlarını ve telaşlarını insanın
İyisi mi sen mevsimleri tut
Yolcular için fenerleri ben yakarım
Tekrar kalkar mı gemiler içimden, diye düşünme
Mademki yollar var
Olacak elbet yolcular
Ve en mavisinden bir gök, kuşlar aşkına
Sen sönmüş sevdaları harlı ateşlere tut
Ben kalbimde bin mecnunla çöllere bakarım
YORUM