Ersin Kartal | Bir Kuş Kadar Kuşkuluyum

Ersin Kartal | Bir Kuş Kadar Kuşkuluyum

Sakallarımın uyandığı gün çocukluktan istifa ettirildim;
Beyaz karanfiller diktirdim tırnak diplerime
Sonra bir Gorki bıyığı durdu yüzümde tebessüm
Baktım ki bir kuş kadar kuşkuluyum ve seviyorum seni kendimden hallice;
Sevgilim ben dolu bir tüfek kadar korkuncum
Karanfiller getirdim sana o ellerimden.

İçimin duvarlarına kabasıvadöktürdüm
Çıkama sevgilim!
Açık hava telaşıyla ve tesiriyle bir ayetin
Annemden yediğim dayaklar gibi yani açıkça
Bize ilkokulda Devlet’i Allah’la eşit sevdirdiler
Torosların eteğinde yani ta o zamanlarda
Bir köylünün kaburgalarını ihlal eden yivli bir kurşun gibi
Ne olduğunu kestiremeden ve bilmeden ölüyor olduğumu aslında
Öylece çarpıldım sana işte ilk teneffüste güzelim

Ama sen gidince evimin avlusundan, bir
Bir Uskumru patladı göğe doğru
Bi gönenç kapladı
Bi taş
Bi kuş
Hem radikal bir kelime dağıldı yüzümde, iki
Öcünü aldık seninle tüm kaypaklıkların bundan böyle
Ve gördüğümüz her taşa bir kuş fırlatalım sevgilim
Anlatalım her şeyi bir bir
Önce toplayalım pürhiddet odalarımızı
Ve kanterminatör dağıtalım, ibadettir.

Sivilcemi çatlattığım gün çocukluktan tecrit edildim;
Esnemek ki gök gürültüsüdür uyumanın sevgilim
Kökgürültülüdür bir ağacın şimşekten sakınması;
Yani duvarda kırılan bir matkabın iç sessizliği
Kimsesizliği yani bir Iraz Çiçeği’nin.
Böğürtlenin gölgesine razı olmuş bir karınca dişiliği sardı ruhumun parlak yanlarını;
Sevgilim ben nankör bir kedi kadar paniğim;
Hadi uzat bana
uzat hadi ete susamış tırnaklarını