Özkan Kaya, "Söylence" isimli şiiriyle Edebiyat Daima'da
Özkan Kaya | Söylence
[sharethis-inline-buttons]Bugün Hızır’a arkadaşım
Darağacına çektim bütün günahlarımı
Azlettim sağanak sağanak korkularımı
Tanrı asasıyla kaderimi yarıp,
Rahmet ile lâneti ayırdım.
Kaburga kemiklerimden yanan bir
Ateş, başında bir ayin
Bütün hürriyetimi avuçlarına bırakıyorum
Aynı masada Azrail’le yalnızlığı bölüşüp,
Yal ile balı ayırdım.
Sırt sırta verip yıldızlarla
İskân ettim kehkeşan yurduna
Bitti güneşin saltanatı
Namlunun ucundaki seherlerden,
Gündüz ile geceyi ayırdım.
Kırk bir kez içtim ab-ı hayat testisinden
Yedi kez buladım kanatlarımı gökyüzüne
Kenetledim damarlarımı bir çınara
Belâya niyet edip,
Dost ile düşmanı ayırdım.
Bir saba makamına sığınıyor mevsimler
Sımsıkı adımlarla, mütemadiyen, kavuşma arzusuyla
Göğsünden bir düğme daha açtı tabiat
Kaleme ve kâğıda inanıp,
Mânâyı menbaından ayırdım.
Bâkire toprağın falına bakıp
Gökkubbeye ayırdım kısmetini
Üç dilek doğurdu toprak aynı anda
Bir gassala üfletip Sûr’u,
Zaman ile mekânı ayırdım.
YORUM