Merve Yurtsever, Merve Koçak Kurt'un İthaki Yayınlarından çıkan öykü kitabı "Söz Sandığım"a dair yazdı.
Merve Yurtsever | Kendine Söyleyecek Çok Sözü Olmalı İnsanın
İnsanın hayatında dönemeçler vardır. Kimi zaman ayağını yerden kesip göklere çıkaran kimi zaman da adeta ayaklarını kırıp adım atacak mecal bırakmayan. Her hâli yaşar insan ömründe. Merve Koçak Kurt’un Söz Sandığım isimli kitabında insanın türlü halleri saklı. Okur önce kapağında umudun rengini kuşanmış, özgürlüğün simgesi kuşa dalıyor. Gagasına asılı anahtarın ucu silik bir kapıyı işaret ediyor. Gönül kapısını çağrıştıran hissi kuşatıyor ruhunuzu. Ardından yaşam yolunun çizgileriyle gölgeleştirilmiş bir insan sureti fark ediliyor. Gözleri kapalı bu surette, mutsuzluk en bariz haliyle sinmiş kuşun ve anahtarın ardına. Kapağı dahi alıp götürüyor okuru karmaşık hisler yolculuğuna.
“Dünya, inceliklerle büyüyemez miydi?” (S.20)
Esasen kitaplar insanı düşünce serüvenlerine çıkarır. Çoğunlukla beklenen ve de aranan budur elbette. Farklı bakış açıları bulmak, başka pencerelerin renklerine de konmak ister okur. Ancak hayatın yoğunluğunda kendi penceresine bakmayı unuttuğu da çoktur. Sürekli düşünen insan zamanla bir kısır döngüye girer. Konuşmak bu yüzden büyük ihtiyaçtır insan için. Şöyle bir baktığımızda gün içinde ne çok konuşur insan… Gerekli gereksiz- dolu boş düşünmeden sarf edilen sözler- ince hesaplarla doğan sözcükler… Yarışır ağızlarda. Akan yaşamın içinde sevincini de hüznünü de paylaşmak için konuşur insan. Nitekim konuşmalı da. Ve belki de en çok kendiyle konuşmalı. Esas şifa kendilik halindeki muhabbette saklı olmalı. İnsan en çok da kendini unutmamalı…
“İnandığım her şeyin yerle bir olduğunu görmeden… Yeniden uykuya dalasım var, upuzun.
Kalbe düşen bir ahın gölgesinde yürüyorum şimdi. Dışarıdaki serinlik içime değmiyor bile. Ne sen ne ben ne de bir başkası getirebilir artık o duldasını geçmiş zamanın. Aynı yöne bakıyoruz, aynı gölü görüyoruz; ancak gördüğümüz hiçbir gölün derinliği dilimizdeki suskundan derin değil…” (S.9)
Merve Koçak Kurt’un Söz Sandığım isimli kitabı okuruna kendiyle muhabbet etmeyi hatırlatıyor diyebilirim. Kendini unutan insanların uyanışlarıyla bütünleşiyor okur. Yazar, bilinç akışı tekniğini başarıyla kullanmış metinlerinde. Hikâyelerdeki iç hesaplaşmalar, iç çözümlemeler, benliğiyle konuşma halleri bir iç yolculuğa sürüklüyor okuru. Satır aralarında durup kendi serüvenine ayna tutma isteği uyanıyor okurda. Kahramanların içinde birikmiş onlarca sözcüğün son damlaları gelmiş kitabın sayfalarına konmuş gibi. Okur da kapılıyor bu ruh haline ve Merve Koçak Kurt ilhamıyla kilitli söz sandığını aralıyor.
“Dokunduğun, onun ruhu değil aynada.
Her dokunuşta ah edip inleyen dilindi. Dudağındaki suskunluk, bir beyaz kâğıda döküldü sonra. Dokunduğu yerde izi kalsın ister insan, kaldı. Yazarken…” (S.28)
İthaki yayınlarından çıkan Söz Sandığım kitabı 20 öyküden oluşuyor. Yazar, eserinde lirik bir dil kullanmış. Bu ahenk kitabı oldukça sürükleyici bir havaya bürümüş. Şiir ruhuyla bütünleşmiş notaların üzerinde gezintiye çıkmış hissi veriyor diyebilirim. Yazarın parmak uçlarındaki yıldız tozlarının izi okurlarının da gönlüne bulaşıyor.
Merve Koçak Kurt, tekdüzelikten sıyrılmış metinler sunuyor okurlarına. Dördün, Ay Dolandı isimli öyküsünde, İspanyol şair Lorca’ya değiyor kalemi. Ezelden Aşina başlığının altında alın yazısının yansımalarını sunuyor. Kimi zaman; karakterlerinde duygusal uyaranlara verdiği yanıtın yetersizliğinde yaşanan duygusal küntlüğü görüyoruz, kimi zaman da geçmişin getirdiği tortular içinde ruhsal çırpınışları…
“İçinden gelen o ses olsaydı sana. Sonra da bir eşlikçi… Yanında olmak her an, her nefeste… Bir duanın soluğu gibi düşün. İçimden konuşmayı biliyorum, ya sen?” (S.62)
“Gençlik yıllarımın o çıkmaz sokaklarına dalıyorum. Mermer çeşmelere dokunuyorum. İlk dokunuşum, yıllar sonra…” (S.80)
Merve Koçak Kurt kaleminin, düşünce seline sürükleyen bir yanı da var. Ruhu Ruhumda Gizli diyor ve başlığıyla dahi okurun ruhunu sızlatıyor. Öyle değil midir? Her ruhun içinde gizli bir ruh da barınmaz mı? Dalıp gidiyor insan satırlar arasında bulduğu kendi izlerine. Yazar öykülerin içinde sorduğu sorularla da okurunun düşünce yolculuğundaki zeminini hazırlıyor.
“İnsan, en büyük acısını neye dönüştürürse yaşamaya kaldığı yerden devam edebilir?” (S.57)
Söz Sandığım kitabının genelinde, hikâyelerin içinde anlatıcı değişiklikleri görebiliyoruz. Ancak bu durum iğreti durmuyor. Yazar akışta bunu öylesine ustaca işliyor ki yadırganmıyor. Yer yer kaçışlar, yer yer özlemler, yer yer kayboluşlar – kaybolma arzusundaki kıvranışlar esiyor kelime rüzgârında. Alıntılar, iç konuşturmaları ve parantez içi açıklamaları ise esere hoşluk katıyor.
Merve Koçak Kurt
Söz Sandığım
İthaki Yayınları
112 Sayfa
MERVE KOÇAK KURT KİMDİR?
15 Mayıs 1976’da Adana’nın Ceyhan ilçesinde doğdu. Antakya’da büyüdü. Antakya Lisesi’ni bitirdi. Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi Gazetecilik Bölümü’nden mezun oldu. Kendi alanıyla ilgili çeşitli işlerde çalıştı. (Muhabirlik, dergi yayıncılığı, metin yazarlığı, radyo program yapımcılığı, sosyal medya uzmanlığı vb.)
İlk yazısı 1995’te yayımlandı, ondan sonraki 2005’te. Bir kadın dergisinde beş yıl boyunca denemeler yazdı. Bir kitap ekindeki “İlkim” köşesinde uzun süre ilk kitapların öyküsünü anlattı. Ayrıca Edebiyat Haber ve çeşitli mecralar için söyleşiler yaptı, yazılar kaleme aldı.
Yayımlanan ilk öyküsü, “Kahve Fincanında Bumerang Etkisi”. 2010’dan beri öykü dünyasının içinde. Hece, Hece Öykü, Türk Dili, Edebiyatist, Öykü Gazetesi, Edebiyat Ortamı, Mahalle Mektebi, Muhayyel, Post Öykü, Mahur Beste, KE Dergisi gibi birçok mecrada öyküleri yayımlandı. Kitap eklerinde yazılarıyla, dergilerdeyse öyküleriyle, denemeleriyle ve söyleşileriyle yer aldı.
Ankara’da yaşıyor. Söz’ü olduğu sürece yazmak istiyor.
YORUM