Erva Zülal Ünsal, "Aşk İncinirse" isimli şiiriyle Edebiyat Daima'da
Erva Zülal Ünsal | Aşk İncinirse
[sharethis-inline-buttons]Aşk incinirse ne olur dedi rüzgâr,
Aşk incinirse ne olur?
Susar, tüm sesler, haykırır gözyaşı,
Sırt çevirir gönül toprağındaki günebakan,
Umut köşesinde perde örter üstünü, hasret penceresinin.
Tel tel kar yağar, incecik saçlara harmanlı.
Gerilir, gülücüklerle göz kenarına kurulmuş kırışıklık.
Daha derin nefesler okşar dudakları usul usul.
Her soluk canından alacaklı çöker boğazına.
Voltası meşhur gecelerde yattığın yer huzursuzlanır,
Yere çekilir ayakların.
Küçücük odanın iki köşesi kilometreleri kıskandırır,
Bir ileri bir geri bir ileri bir geri…
Düşünceler, hatta düşler kanlısı kadar hırsla,
Pusu kurar uykuya, güne.
Derin bir “oh” çeker papatyanın son yaprağı
Haklı çıkmışlığın gururuyla.
Görkemli bir gerdanlık gibi inadına parlar şehrin ışıkları,
Gün, tıkılır gürültü otobüslere duygusuzluğun ordusu.
Hepsinin hüznü, maskesinin ardına sığınır tıpkı benimki gibi
Akar zaman, tükenir ömür lakin acı hep ordadır.
Hislerinde solar masmavi gökyüzü.
Hapseder, tüm ahları şehrin kir kokan göbeği
Aşk incinirse…
Sen de ve rüzgâr sen de git!
YORUM