Elisaveta Bagryana'nın "Yaz Günü" adlı şiiri, Suzan Yörük tarafından Edebiyat Daima için Türkçeye çevrildi.
Gün uzun, sessiz ve tükenmez
Kalbimde sana olan sevgim gibi
Kayboluyorum sonsuzlukta bir yerde
Endişelerden ve dünyadan uzak
Yalnızım orman gibi
Üzerine yağmur yağan ve
Sabahleyin parlayan bir göl gibi
Ruhum, bal ve aroma ile dolu
Akşamleyin sarhoş dönen bir arı gibi
Ve her çalı, her çiçek tanıdık
Sessiz ev gün boyunca
Uyuyor yaz ıstakozunun ağında
Açılıyor pencereleri birbiri ardına
Ve hafif kokularını güçlükle alıyorum
Çilek, kekik ve samanın
Bunun için kentlerde eriyoruz
Ve canlı bir bağ hissediyorum
İkimizi saran evrendeki aşkın
Tüm kaygı ve ihanetin üzerinde…
Elisaveta Bagryana (1893-1991)
16 Nisan 1893’de Bulgaristan’ın Sofya şehrinde edebiyatçı bir ailede dünyaya geldi. İlk ve orta öğrenimini başkentte tamamladı.1910-1911 yılları arasında kırsal yaşamı deneyimlediği Aftani köyünde öğretmenlik yaptıktan sonra, Sofya Üniversitesi’nde Slav Filolojisi okudu.
Birinci Dünya Savaşı’nın sona ermesinden sonra şiirin dönüşüm geçirdiği bir dönemde edebiyat dünyasına girdi.
İlk şiirleri 1915’te “Contemporary Thought” dergisinde yayımlandı. İlk şiir kitabı Ebedi ve Kutsal. Bu kitapta kadının sembol simaları var. İnsan, anne, sevgili, ızdırap, acı çeken bir kadın.
Şiir dışında, çocuk hikayeleri yazmaya başladı.
1943, 1944 ve 1945’te edebiyatta nobel ödülüne aday gösterildi. 1969’da Roma’daki Ulusal Şairler Birliği’nden altın madalya kazandı.1983 yılında o zamanki en büyük devlet ödülü “Bulgaristan Halk Cumhuriyeti’nin kahramanı” ödülüne layık görüldü.
Elisaveta Bagryana, Bulgar kadın edebiyatının ilk kadınlarından biri olarak kabul ediliyor. Şiirleri otuzdan fazla dile çevrildi.
1991 yılında Sofya’da hayata gözlerini yumdu.
YORUM