Muhammet Erdevir | Işıklı Pencere

Muhammet Erdevir | Işıklı Pencere

Merhaba diyenim sensin bugünlerde diyor
Onu bu sözüyle aklımın başköşesine koyuyorum
Günler güzün içine koşuyor, ben aynı yere
Vakit erken, yine de geç kalmışım kendine
O bunu biliyor, göğsünün sol köşesinde sezgi
Eşiğinde bekliyorum, eprimiş sözlerimle yorgun
Sabah sisinde aynı yeri adımlıyorum yüzüncü kez
Ben oluyorum merhaba diyeni bugünlerde

Merhaba diyenim sensin bugünlerde diyor
Her gün bir çentik daha güvercinli takvime
Penceresini güneşli göklere açıyorum sabah erken
Sarı bulutlar çiziyoruz kenarına yastığının
Günaydın demiyorum, günü aydın onun
Kalkmıyor kaşları, halinden memnun
Işıklı teni parlıyor, gözlerinin içi, ah nasıl
İri gözlerinin; tasasız, yeşil, buğulu gözlerinin
Ovalar derinleşiyor bakışında, bereketli, anaç
Her merhaba göğsüne saçılmış bir ayna parçası
Gümüş kıvılcımlar yarıyor öylece karanlığımı

Alevden kanatlarla gelip konuyor gönlümün dalına
Huzurumda hak sahibi, ortağım mutluluğuna
Özgür, mesut, umutlu şiirler yazıyor elleri
Derdi, tasayı, kederi paylaşmıyoruz; acı ve kötülükleri
Geride bırakarak ona yakışmayan her şeyi
Merhaba diyorum ona günaydın değil
Merhaba diyeni şükür ki benim bugünlerde