Yunus Çinçin | Şükrü Erbaş’ın İki Şiir Kitabına Dair

“Bağ Bozumu Şarkıları”na Dair

Bir şairi en iyi şiirleri anlatır kuşkusuz ve şairin her şiiri aynı ölçüde etkilemeyebilir kişiyi. Ama Şükrü Erbaş ‘ın şiirleri, şairin şiirleriyle tanıştığımdan beri etkilemiştir beni. Şükrü Erbaş her kitabında şiirler havalandıran, şiirlerinde pek çok konuyu anlattığı gibi bozkırı da çok içten şekilde anlatan Yozgatlı bir şair.” Bağbozumu Şarkıları” adlı bu şiir kitabındaki çeşitli şairlerden yapmış olduğu alıntılar da oldukça güzel hatta kimi zaman şairin şiirlerine yedirdiği alıntılar şairin şiirleriyle bütünleşiyor. Her şairin öne çıkan şiirleri oluyor. Şükrü Erbaş’ın da öne çıkan şiirleri var kuşkusuz ama şairin bütün şiirleri bir şekilde sarıp sarmalıyor insanı okurken. Daha fazla uzatmadan sözü “Bağ Bozumu Şarkıları”na ve şaire bırakayım.

“…Aşkı bir gövdeden doğuran dünya/Sen koydun bu kalbi bu güzelliğin önüne/Ayrılığa bırakma beni/Ölüm bir gün nasılsa sürecek hükmünü… ” (Gecikme-2009)

“…
Sevgilim
Önce ölümden sonra senden doğdum ben.”
                                                                (Çiçeksiz Kapı)

“Ey gönül haresi keder, insan kendinden ne kadar uzağa gider… “
                                                                                       (Gönül Haresi-2012)
“…
Ölüler gökyüzüne gömülseydi keşke…
                                                    (Yanılsamalar-2012)

“…
Işık burcum
Bir Karac’oğlan ıssızlıgı ağzımda 
Plastik zamanlara şiirler söylüyorum. “
                                                          (Gelecek Hatırası)

“
Şair güzel şiirlerinden sonra şiir kitabının şiirler kısmını Behçet Necatigil’in “Yazı” şiiriyle bitiriyor.

” Ve şairler boyuna kime yazarlar?
Yıkılmış köprülerin başında 
Ürkmüş boşluktan biri inliyorsa
Ve şairler onlara geldimlere yazarlar.”
                                                      (Yazı-Behçet Necatigil)

Kitap “Bir Başka Bağ Bozumu” adlı bölümdeki” Dilsiz Ustalar Suskun Öğrenciler ” yazısıyla bitiyor.

“Yaşıyoruz Sessizce”ye Dair

“Babanız içerde şiir yazıyor diye
Çocuklarımı sessiz ağlattım ben.”
                                   Hatice Erbaş

Bir şairin eşi şairi nasıl sever? Şair eşini nasıl sever? Şair için eşinin yaşamındaki yeri nedir? Eşinin ölümüyle şairin hayatında nasıl bir boşluk doğar? Şair eşinin ölümünü, eşinin ölümünün hayatında yarattığı boşluğu doldurabilir mi? Şair ölümü nasıl karşılar, yaşamı nasıl algılar? Ve daha pek çok soru…

Şükrü Erbaş’ın eşinin ölümünden sonra eşi için yazmış olduğu şiirlerden,” ağıtlardan” oluşmuş bir şiir kitabı. Şairin eşine aşkını, sevgisini, vefasını, hasretini dile getirdiği bir şiir kitabı. Bitmemiş bir şiir kitabı, çünkü şair için eşi ölmemiş ve hayatının her anında onunla olduğunu ifade ediyor şiirlerinde de.

Bu kitap Şükrü Erbaş’ın gözünden ve kalbinden, şair duyarlılığıyla eşi Hatice Erbaş ‘ı, kırk beş yıllık eşini anlatıyor, hüzünlerle, özlemlerle yaşamaya devam eden bir ömrü.

Bülbüller figan eyler*
Yaramı tamam eyler
Ben felek bizarıyım
Her günüm haram eyler

Acımın burcu sensin
Külümün harcı sensin
Ölümün kışı geldi
Canımda kırcı sensin

Şu dağın başı hayal
Gözümün yaşı hayal
Oturdum toprağına
Kirpiği kaşı hayal

Bir Urfa türküsünden söz alarak*

TOPRAK TÜRĶÜSÜ

Yüce dağ başında yıldız kervanı
İndim ak göğsüne ecel zamanı
Sildim gözlerinden dünya yaşını
Çalındım çırpındım yokmuş dermanı.

Yürüdüm yürüdüm varmadı yolum
Tükendi gökyüzüm kapandı günüm
Açsam mezarını alıp getirsem
Yattığı yerlere toprak olduğum.

2016